ای مادرم

مادرم من را حبیب خود بدان

مادرم ! سرور تویی در هر زمان

ای کسی که عشق را صاحب تویی

ای کسی که درد را عاشق تویی

ای کسی که درد را همسایه شد

ای کسی که خواب را بیگانه شد

ای کسی که ناله اش داغم کند

ای کسی که نغمه اش خوابم کند

مادرم ! از این زمین پرواز کن

مادرم ! آموختن آغاز کن

سجده را آرام لالایی بخوان

در قنوتت باز باران را بخوان

مادرم ! من کودکم تو مادری

غنچه ای را تا گلی می پروری

پس دعایت را به روی گل نویس

تا مرا شافع شود روز نفیس

مادرم ! تو در قیامت سروری

چون گلی از جان و دل پرورده ای

یا علی

 زهرا صادق زاده