خداوندا ، اکنون در سفرم. سفری به سرزمین های زیبا و سرسبز که درختانش در میان سرزمین های خشک و بی آب و علف سایه گسترده اند.
جاده را گام به گام می پیمایم. ثانیه ها و دقیقه ها آرام می گذرند. می اندیشم که چشمه آب حیات در پیش روی من است اما چشمه مانند رویایی دلفریب محو می شود و چیزی نمی ماند جز گرمای بسیار راه.
تا زمانی که پای در راه راست نهاده ام ، مشکلات ناچیزی دارم . اما از همان لحظه که بی راه را برمی گزینم ، مشکلات رخ می نمایاند.
الهی ، من می روم تا بیاموزم و آنچه آموخته ام را به کار گیرم. در این راه می آموزم با تو و به یادت باشم تا دلم آرام گیرد. اطمینان یافتم که راه تو پر از برکت و آرامش است. راهی که جز صالحان آن را نمی پویند.
ما را به راه خود هدایت فرما
آمین
یاعلی
زهرا صادق زاده
